ေရး - ထူးအိမ္သင္
ဆုိ - ထူးအိမ္သင္
သိပ္လွတဲ့
မင္းႏႈတ္ခမ္းက အၾကင္နာကင္တဲ့ စကားေတြၾကား သိပ္ခ်စ္လုိ႔ သိပ္ခံစားရ ရင္မွာ အဆိပ္တတ္
ခဲ့ျပီလား ဆူးစူးတဲ့ ဒဏ္ရာမ်ားရယ္ ယုံႏိုင္မလား အခုေတာ့ နာက်င္ျခင္းပဲ
ငါကံဆိုးလြန္းလုိ႔
ခ်စ္ခဲ့မိတယ္ အုိး ရင္မွာ အစြဲအလန္းမ်ားျဖတ္မရႏိုင္ခဲ့ အၾကင္နာကင္းတဲ့မိန္းမလွ အုိး
စကၠန္႔တုိင္းငါ့ႏွလံုးသား
တုန္ရင္ေမာဟုိက္ အသက္ရႈမွား စိမ္းကားတဲ့အၾကည့္က လူကုိဓါးနဲ႔ မႊန္းေနလား အသက္နဲ႔အမွ်
ၾကင္နာျခင္းရယ္ ယုံႏိုင္မလား အခုေတာ့ နာက်င္ျခင္းပဲ
ေပးဆပ္ျခင္း
ၾကီးစြာခ်စ္ရ ဒါကုိမင္းလဲ သိရက္သား ငါ့အတြက္ မင္းအျပံဳးမ်ား ဘယ္လုိေဖ်ာက္ဖ်က္ ေမ့မလား
အဆုံးအရံႈးမ်ား ရင္ဆုိင္ရမယ္ ယုံႏိုင္မလား အခုေတာ့ နာက်င္ျခင္းပဲ
မင္းေလးေၾကာင့္
အသည္းေတြကြဲရ ရင္ခုန္ျခင္းမ်ား ရပ္တန္႔သြား စိတ္ဓါတ္မ်ားေဆာက္တည္လုိ႔မရ ငါဟာရူးသြပ္
ခဲ့ျပီလား အသက္နဲ႔အမွ် ၾကင္နာျခင္းမ်ား ယုံႏိုင္မလား အခုေတာ့
နာက်င္ျခင္းပဲ
8:47 PM
3/17/2013
No comments:
Post a Comment