ေရး - ထူးအိမ္သင္
ဆုိ - ထူးအိမ္သင္
ေျခာက္ေသြ႔လြန္းတဲ့
ေလာကရဲ့ ခရီးသြားတစ္ေယာက္ပါပဲ ခိုလႈံႏိုင္စရာ အရိပ္အျဖစ္နဲ႔ အၾကင္နာဆုိတာ မရွိေတာ့လည္း
ေႏြေခါင္ေခါင္မွာ ကုိယ္တစ္ေယာက္တည္း ေလွ်ာက္ေနဆဲ
အားလုံးရဲ့
အထဲ အရိပ္မဲ့တဲ့ လမ္းမုိ႔ အမ်ားထက္ေဝးမယ့္ ဒီမွာ ခုိဝင္ေခၽြးသိပ္လွည့္ ဘယ္သူ အၾကင္နာမိုးပါ့ မလဲ စုံျမိဳင္ကႏၲာဘဝရဲ့ အေမာထဲ
ကုိယ့္တစ္ေယာက္တည္း
ကူညီပါ ၾကင္နာသူရဲ့
ရင္ခြင္မဲ့ ဒီခရီးက အၾကမ္းတမ္းဆုံးပဲ ကူညီပါ ၾကင္နာသူရဲ့ ရင္ခြင္မဲ့ ဒီခရီးက အေမာပန္းဆုံးပဲ
အခ်စ္ကေလးရယ္ အေဖၚမပါ ကႏၲာရထဲ ေျခလွမ္းလုိက္တုိင္း
မီးေတာက္မ်ား
ဝုိင္းလုိ႔ဆဲကၽြမ္ေလာင္ ခုိလႈံႏိုင္စရာ အရိပ္မရွိခဲ့ ၾကင္နာႏိုင္စရာ အခ်စ္မရွိခဲ့ ဒဏ္ရာေတြသာ
အမွတ္တရအျဖစ္ ရရွိခဲ့
ဒဏ္ရာေတြသာ
အမွတ္တရအျဖစ္ ရရွိခဲ့ ဒဏ္ရာေတြသာ အမွတ္တရအျဖစ္ငါ ရရွိခဲ့ (လာ)၇ (လာ)၃ (လာ)၃ လား
8:40 PM
3/17/2013
No comments:
Post a Comment