ေရး - လင္းလင္း
ဆို
- လင္းလင္း
ေနတတ္သလိုေနတဲ့
လူေတြၾကားမွာ နင္လည္းအေရာင္ေတြေျပာင္းျပီ ေရွ႕ဆက္
ေနဒဏ္အျမဲခံေနတဲ့
ပင္လယ္သမုဒၵရာလိုမ်ိဳး "လူ" တြန္႔ေခါက္ေၾကေနလည္း
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မင္းတစ္ေယာက္မငိုနဲ႔
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ မင္းစိတ္မယိုင္နဲ႔
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မင္းတစ္ေယာက္မငိုနဲ႔
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္မင္းစိတ္မပူပါနဲ႔ ေဟး
လူဆိုတာ
အပါယ္တိရိစာၦန္ေတြထက္ အျမင့္ေရာက္ေနေသာ္လည္း
တစ္ခ်ိန္ေၾကြရမယ့္
ပန္းတစ္ခက္ပါ ဒီကမာၻမွာ နင္ံေဘးဘယ္သူမွ
ကူေဖးသူ
မရွိလည္း ငါ့ဆီမင္းအေျပးသာလာခဲ့
ေနရာတို္ငးမွာ
အကုန္လံုး သူ႕ေဘာ သူေဆာင္တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကိုယ္ဆီနဲ႔
ယံုၾကည္ပါ
ဒီေလာကတစ္ခုလံုးဟာ ေနာက္တစ္ရက္ ေမွ်ာ္ေနတဲ့ အခ်ိန္စက္သီးေလးတစ္လံုးပါ
အိုကြယ္
မင္းရွိေနလည္း မင္းမရွိေတာ့လည္း အကုန္လံုးဟာ ေနျမဲေနဆဲ ပါ
မင္းမရွိေတာ့လည္း
မင္းရွိေနလည္းအကုန္လံုးဟာ ေနျမဲေနဆဲ ေနခဲ့တယ္
No comments:
Post a Comment