ေရး - ကိုင္ဇာတင္မႈန္
ဆို - ကိုင္ဇာတင္မႈန္
အေအးမိလို႔ေခ်ာင္းဆိုးကာ
ငါခ်ဴခ်ာလာ ကိုယ္ပူေတာင္
နင္မလာပါ
အဖ်ားတတ္ျပီး အိပ္မရခ်ိန္မွာ နင္ဟာမမူပါ
တညင္းသီးအုန္းႏို႔စမ္းကို
နင္ဝယ္လာ ကိုကိုေတာင္
ေခၚေဖာ္မရပါ
နင့္မိဘေသြးတိုးလာေတာ့ျပာေနလိုက္တာ
ခလုပ္ျပီးတဲ့အခါ
နင္ရယ္နိုင္လာ ကိုကိုရယ္ေငြအကုန္အမ္းပါ
မီးမီးရဲ႕အမနဲ႔အစ္ကိုက
ေငြလိုဦးမွာ
ကားရႈတ္တဲ့လမ္းမထက္
လူပံုအလည္မွာ အိမ္ကိုျပန္ရန္ အခ်ိန္
ေရာက္လာငါအိပ္ကပ္ထဲရွိတာ
(၂၀)တည္းပါ ရည္းစားဘဝ
တုန္းကသာ
ငါလိုလူဟာ ဒါေတြပိုၾကိဳတင္မျမင္ခဲ့တာ လက္ထက္
ျပီးေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့
အျမင္မွန္ရလာ ေျပာစမွတ္ျပဳၾကတဲ့ စကား
ပံုက လူမေသေငြမရွားပါ
စိတ္မပ်က္နဲ႔
ငါဂစ္တာကိုင္ကာ စတူဒီယိုကိုခ်ီတတ္လာ
ဘဲဥနဲ႔တစ္နဲ႔စပ္ျခား
ႏွစ္ပံုတစ္ပံုအျဖစ္ငါ ေတးတစ္ပုဒ္နဲ႔ ထမင္း
တစ္လုပ္ကို
ငါဝယ္ႏိုင္လာ ဒါေပမဲ့ငါမအံ့ၾသပါ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္
အတြက္ သံုးတဲ့အခ်ိန္က(၁၀)
ႏွစ္တည္းပါ မိန္းကေလး
ႏွစ္ေယာက္ရယ္
ျငိမ္ျငိမ္ေနကြာ လူဆိုတာဒီလိုပဲကြာ
စိတ္ဆင္းရဲျပီး
အရမ္းခ်မ္သာေတာ့ ေပ်ာ္ႏိုင္ဦးမွာလား
No comments:
Post a Comment