ေရး - ထူးအိမ္သင္
ဆုိ - ထူးအိမ္သင္
စကၠန္႔မိနစ္
နာရီေတြၾကားမွာ အားလုံးဟာ အတၱခ်ည္ေႏွာင္ၾကိဳးေပါင္းမ်ားစြာ ပညက္ခ်က္မ်ား လူဆုိတာမ်ိဳးဟာ
စိတ္ရဲ့ လွည့္စားမႈေမာဟ အေမွာင္ထဲ အမွားအယြင္းေတြနဲ႔ ဆုံးရံႈးေနဆဲ
ဘဝရဲ့အလင္းေရာင္မဲ့ေနခဲ့
မင္းမရွိ
ငါမရွိ အားလုံးဘယ္သူမွမရွိ အျမဲမရွိတဲ မျမဲျခင္းတရားသာရွိ/မေျပာင္းလဲတဲ့ ေျပာင္းလဲျခင္းတရားသာရွိ
မင္းမရွိ
ငါမရွိ အားလုံးဘယ္သူမွမရွိတဲ့ ေလာကၾကီးရဲ့ ေလာကၾကီးရဲ့ ေဟးမိတ္ေဆြ ခင္ဗ်ားတုိ႔ စဥ္းစားၾကည့္ဦး
အတၱဟာ အမွားအယြင္းမ်ားနဲ႔ ျပည့္ေနျပီလား/စနစ္က်ေနျပီလား
ေလာကၾကီးရဲ့
ျမဴမႈန္ငယ္တစ္ခုစာ အားလုံးဟာ အေသးအမႊားဘယ္သူမွ မေျပာပေလာက္ပါ အတၱမာန ငါဆုိတဲ့ အစြဲဟာ
ႏွလုံးသားကုိ အဆိပ္သင့္ရူးသြပ္ေစမယ္ အေတြးမမွားပါနဲ႔
မင္းန႔ဲငါလည္း ဘဝက သမုဒၵရာထက္ေရပြက္
အေသြးအသားမ်ားနဲ႔
ခႏၶာကုိယ္ထဲမွာ အားလုံးကုိခြဲစိပ္ဘယ္မွာလဲ မင္းရွိရ့ဲလား ကုိယ့္ရဲ့ကုိယ္မွ ကုိယ္မပိုင္တဲ့
ဥစၥာ ရုပ္ျဒပ္ပစၥည္းမ်ား မင္းတပ္မက္ေနမလား မၾကိဳးစားပါနဲ႔ မွားသြားမွာပဲ
ျငိမ္းလုိ႔မရတဲ့မီးေလာင္မယ္
ၾကီးျမတ္သူျဖစ္ျဖစ္
သာမာန္လူျဖစ္ျဖစ္ အဆုံးသတ္ခ်ိန္က်ေတာ့ လူေတြအားလုံး(အားလုံး) မီးခုိးနဲ႔ျပာ မင္းလားငါလား
ရွာေဖြ ေမးၾကည့္စမ္းပါ ဓနနဲ႔ေငြမ်ားအားလုံးယူသြားလုိ႔ရမလား
အတၱရမၼက္မ်ား
နတိၱလူသား အခ်ည္းႏွီး လစ္ဟာျခင္း သုည
10:31 PM
3/15/2013
No comments:
Post a Comment