ေရး - ျမင့္မိုးေအာင္
ဆို - အငဲ
မ်က္ဝန္းမ်ားနဲ႔ သူကိုေတြ႕ ဆံုတဲ့ည
မ်က္ဝန္းမ်ားနဲ႔ သူကိုေတြ႕ရွိတဲ့ည
ေလာကၾကီးနဲ႔ အဆက္ျဖတ္ကာ ေလဟာနယ္ထဲ
မိုးသားမ်ားပအျဖစ္ တို႔ႏွစ္ဦး ေမ်ာလြင့္သြားည
ႏွလံုးသားထဲ ထိန္းခ်ဳပ္မရ ေျပးထြက္မရ ရုန္းထြက္မရ အခ်စ္ရဲ့ဆြဲအား
ထူးဆန္းတဲ့ တန္ခိုးမ်ားတဲ့ တို႔ိကိုေခၚေဆာင္သြားၾက
တိမ္လို လြင့္ေျမာလိုက္ တိမ္လို ျပိဳလဲလိုက္
တိမ္လိုလြင့္ခဲ့ အခ်စ္ရဲ့ေလညႇင္းထဲ
မင္းနဲ႔တို႔ႏွစ္ေယာက္ ခရီးထြက္ခဲ့ ႏူးညံတဲ့ အမိ္န္႔ေတာ္အတို္င္း
တိမ္လိုနိမ့္ဆင္းလိုက္ တိန္လိုျမင့္သြားလိုက္
နာၾကင္မဲ့ ငရဲလားေကာင္းကင္ဘံုေလးလား
မင္းနဲ႔တို႔ႏွစ္ေယာက္ အတူတူရြက္လႊင့္ခဲ့ ႏူးညံတဲ့ အမိ္န္႔ေတာ္အတို္င္း
ေလဟုန္စီးရင္အရင္ခုန္ခဲ့တဲ့သီခ်င္း ေလာကၾကီးရဲ့ ဆြဲအားေတြျငင္းပယ္ရင္း
လမင္းရဲ့ အလင္းမွာ ခိုလႈံရင္း
အိမ္မက္လား တကယ္လား ေရာေတြးနဲ႔သြားျခင္း
(ေျပးထြက္မရ အခ်စ္ရဲ့ဆြဲအား)
(မင္းနဲ႔တို႔ႏွစ္ေယာက္ ရြက္လႊင့္ခဲ့ ႏူးညံတဲ့ အမိ္န္႔ေတာ္အတို္င္း)
No comments:
Post a Comment