မင္းမုန္းတဲ့လူ

ေရး - ဇဝါ
ဆို - အငဲ

မိုင္မ်ားလည္း ငါေက်ာ္လြန္ျဖတ္သန္းလို႔
အခ်ိန္ရထားနဲ႔ ခရီးဆက္တုန္း
ေအးစက္တဲ့ လြင္ျပင္က်ယ္မ်ား အဆံုး
ခိုလံႈစရာ တစ္ျမိဳ႕ျမိဳ႕ ဝင္လိမ့္ႏိုး
ရင္ခြင္ဟာ ေရြ႕ေနတယ္
ရင္ခုန္သံ အက်ိဳးအပဲ့ေတြနဲ႔
နာက်င္တဲ့ အတိတ္ေတြကုိ အေရခြံခြာ
ငါ့ဘဝ ဘယ္ေတာ့မ်ား အသစ္ျဖစ္မလဲ

ငါေမ့ဖုိ႔ သိပ္ခက္ခဲ
ငါ့အေတြးထဲ စူးဆဲ မင္းအမုန္းေလး
ေဖ်ာက္ဖ်က္ဖို႔ ငါအင္အားမဲ့
ဒီအမုန္းက လြတ္ဖို႔အတြက္
ဘယ္ေလာက္ထိ ေျပးရမလဲ
ငါ့ဘဝၾကီး အခုထိ
ဒဏ္ရာေတြအလယ္မွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း

မင္းအမုန္းနဲ႔ ငါဟာ လူလုပ္ဖို႔
ရွင္သန္ေနျခင္းလား ဘဝတစ္ခုလံုး
ေသြးေၾကာထဲ လည္ေနတဲ့ စကားတို႔
မျမင္ႏိုင္တဲ့ ဓားလို ရင္ကုိမႊန္း
နာရီေတြ ေရႊ႕ေနတယ္
ေဝဒနာ ေန႔ရက္ေတြထဲ
အခ်ိန္ဆိုတာ သမားေတာ္ ယံုခ်င္တယ္
ငါ့ဘဝဘယ္ေတာ့မ်ား အသစ္ျဖစ္မလဲ

ဒဏ္ရာေတြ အလယ္မွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း
ဒဏ္ရာေတြ အလယ္/ထဲမွာ ငါတစ္ေယာက္တည္း
11:07 AM 4/20/2013