ေရး - ေစာခူဆဲ
ဆို - ထြဏ္းထြဏ္း
ခံုမင္ခဲ့ဖူးတဲ့အနမ္းမ်ားစြာ ဆိတ္သံုးကာ ေပ်ာက္ကြယ္သြားျပီလား
ရင္ခုန္သံမ်ားနဲ႔ အဆိပ္ေျပညေတြ မနက္လင္းမွအခ်စ္ေတြ ထျပန္သြား
မင္းမရွိေတာ့တဲ့ ေရႊေရာင္မနက္မွာ အရာရာစိတၱဇ ျဖစ္ေနသလား
ဆံုးရႈံးျခင္းနဲ႔ ေဝးကြာျခင္း မုန္တိုင္းၾကီးတစ္ခုလို
ကိုယ့္ရင္ထဲတိုက္ခိုက္ၾက ေသကုန္ျပီအၾကင္နာ အခ်စ္မ်ား
(အားလံုး ေပ်ာက္ကုန္ျပီ မီးခိုးေငြ႔အျဖစ္ ေကာင္းကင္ကို
အခ်စ္မ်ား တည္ေနရာေတြေရြ႕ေနျပီ သြားျပီးမရွိေတာ့ဘူး
(အားလံုး)၂ အရည္ေပ်ာ္သြား ႏႈတ္ဆက္ထြက္လို႔သြားျပီေလ
အခ်စ္ရဲ့အႏွစ္ရဲ့ အရသာမ်ား သြားျပီမရွိေတာ့ဘူး)
အၾကင္နာအနံ႔မ်ား အခန္းငယ္ထဲမွာ က်န္ေနတယ္ က်ဳပ္ေတာ့ရူးမွာပဲ
ေရွ႕ဆက္ရမယ့္မနက္ျဖန္မ်ားရယ္ ဆိုးဝါးျပီးစုတ္ျပတ္ေျခာက္ကပ္သြား ကိုယ္ငိုေနတယ္ အသည္းကြဲသြားလို႔ပဲ (အသည္းေတြကြဲလို႔သြားတာပဲ)
ဒဏ္ရာေတြကို အခ်စ္ကထားခဲ့တယ္ သိပ္ခ်စ္ခဲ့ရတယ္ အရာရာဆိုင္တာမင္းပဲ
အခ်စ္ေလး အဆံုးသတ္ၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္ရူးျပီပဲ ဟိုး
ကိုယ္ငိုေနတယ္ အသည္းကြဲသြားလို႔ပဲ (အသည္းေတြကြဲလို႔သြားတာပဲ)
ဒဏ္ရာေတြကို အခ်စ္ကထားခဲ့တယ္ သိပ္ခ်စ္ခဲ့ရတယ္ အရာရာဆိုင္တာမင္းပဲ
အခ်စ္ေလး အဆံုးသတ္ၾကည့္ေတာ့ ကိုယ္ရူးျပီပဲ ဟိုး
ဟိုး ဟိုး ဟိုး
10:13 PM 4/28/2013
 |
| ထြဏ္းထြဏ္း |
No comments:
Post a Comment