ေရး - ၿမင့္မိုးေအာင္
ဆို - ထြန္းအိၿႏၵာဗိုလ္၊ ထူးအိမ္သင္
ဒဏ္ရာေတြခင္းထားတဲ့
လမ္းေတြထဲ
ဘယ္လိုမ်ားေရွ
့ဆက္ၿပီးေတာ့ ေလွ်ာက္ရဦးမယ္…
ေလာကရဲ ့ဆူးပင္လယ္ၿပင္
ေရွ ့ကဆီးၾကိဳေနစဥ္
ရင္မွာတမ္းတေနမိခဲ့
အေဖာ္မဲ့ မင္းတစ္ေယာက္တည္းပါပဲ
( ဝိုး…ကိုယ့္ဘဝရဲ
့ခါးသီးလြန္းတဲ့ ကြက္လပ္မ်ားရယ္
ကိုယ့္ဘဝရဲ
့စီးဆင္းသြားတဲ့ မ်က္ရည္မ်ားရယ္
ဘယ္ေတာ့မ်ားေပ်ာက္ကြယ္ႏိုင္မယ္
ေမွ်ာ္လင့္ေနခ်ိန္မွာ
ဒီလို မင္းရဲ
့အသံေလးၾကား ဒါဟာ ကိုယ့္အတြက္ အလင္းေရာင္လား)
အိုး… ခ်စ္သူရယ္
ေဖးမကူညီပါကြယ္… ကိုယ့္ရင္မွာ
ေသာကဒဏ္ရာေတြ…. ႏွစ္သိမ့္ေပးပါလား
အလြမ္းေတြကို
မင္းကခ်ိဳၿမိန္ေစတယ္… ကိုယ့္ရင္မွာ မင္းရွိေနရင္ ဘာမဆို ကိုယ္ရဲရင့္တယ္
အိုး…ကိုယ့္ဘဝရဲ
့အခ်ိန္တိုင္းမွာ မင္း… အၿမဲတမ္းပဲမင္း…မင္းရွိေနမလား…
ကိုယ့္ဘဝရဲ
့တမ္းတေဖာ္ေလးရယ္ )
ယံုၾကည္ရာရြက္လြင့္ခဲ့
ကိုယ့္ေန ့ရက္ေတြ
ဘယ္ေတာ့မ်ား
ၿငိမ္းခ်မ္းၿခင္းသို ့ေရာက္မွာလဲ
ဒုကၡရဲ
့လိႈင္းထန္ပင္လယ္... မင္းနဲ ့ၿဖတ္ေက်ာ္ႏိုင္တယ္
ဒီလို ကိုယ့္အတြက္ အင္းအားမ်ား ထာဝစဥ္ မင္းေပးသြားမွာလား...
ဝိုး.. ( အားလံုးနဲ
့ တိုက္ခုိက္ၿပီးေတာ့ ေရွ ့ဆက္ခဲ့တယ္
အားလံုးနဲ ့တိုက္ခိုက္ၿပီးေတာ့ ေရွ ့ဆက္ဦးမယ္
ဒဏ္ရာနဲ ့လဲၿပိဳခ်ိန္မွာ... မင္းတြဲေခၚယူလာ
ေပ်ာ္ရႊင္ၿခင္းမ်ားဖန္ဆင္းထား ဒါဟာအေကာင္းဆံုးအခ်စ္ေတြလား)
No comments:
Post a Comment