ေရး - ဖိုးခြား
ဆုိ - ဖုိးခ်ိဳ
ခ်စ္သူကို ေရႊနန္းထက္မွာ
ထားခ်င္တယ္
ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ ့ဘဝဟာ ခ်ိဳ
့တဲ့တာမင္းအသိပါ
ခ်စ္သူကို လက္ဖ်ားနဲ ့ေတာင္
မထိရက္ႏိုင္တယ္
အလွကေလး ပြန္းပဲ ့သြားရင္
ကိုယ္ရင္ကိ်ဳးရခ်ည္ရဲ ့
ခ်စ္သူကို စိတ္ဆင္းရဲစရာ မေတြ
့ေစခ်င္သလို
တစ္သက္လံုး အနားနားမွ
တစ္ဖဝါးမွမခြာ ေစာင့္ေရွာက္မယ္
ခ်စ္သူကို ၾကည့္ရင္းနဲ
့ပိုလွလွလာေလ
တစ္ေန ့တၿခားဆံုးရႈံးရမွာကို
ႏွေၿမာမိၿပန္တယ္
ကိုယ္အၿမဲတမ္း ခ်စ္ရပါ့မလား
ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ
့မေပ်ာ္ႏိုင္ပါဘူး
ေၾသာ္… တစ္ေန ့ေန ့
ေဝးရမွာုလား
ႏံုခ်ာတဲ့ အႏုတ္အစုတ္ဘဝနဲ ့
ခ်စ္သူကို ခ်စ္လို ့ကို္
မဝႏိုင္ေသးခင္
အေၿခအေနမဲ့ ဆင္းဆင္းရဲရဲ
ကုိယ့္ဘက္ကို မေခၚရက္ဘူး
ခ်စ္သူကို တမ္းတမ္းစြဲ
မက္ေမာမႈမွာ
ပိုင္ဆုိင္ၿခင္း
ကိုယ့္အတြက္ၿဖစ္မလာေတာ့
ေၾသာ္… ကိုယ့္ကုသိုလ္ပဲ
No comments:
Post a Comment