ေရး - ေကေအတီ
ဆို - ေလးျဖဴ
တကယ္ဆိုရင္ငါ အေသအခ်ာ ေျပာႏိုင္တယ္
ငါဟာျငီးေငြ႔အထီးက်န္ စာသင္ခ်ိန္ငယ္ရြယ္
တုန္းမွာလဲ ေပ်ာ္စရာၾကီးျပင္းတဲ့ စိတ္ေတြ
လူပံုလယ္မေနခ်င္ ငါ့တစ္ေယာက္တည္းပဲ
ရင္ခုန္သံ အေသေတြကို ျဖန္႔က်ဲရင္း အခန္း
ငယ္ထဲကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ဘဝမွာစိတၱဇလို ေရာဂါရင့္ေစတယ္
ခ်စ္တတ္တဲ့ စိတ္လည္းငါမရွိေသးဘူး
မုန္းတတ္တဲ့ စိတ္လည္းငါမလိုခ်င္ေသးဘူး
အျမဲမွားယြင္းတတ္တဲ့ အရြယ္မွာ
လူတိုင္းထက္ ပိုျပီးမွားခဲ့တယ္ /လူတိုင္းထက္အမွားေတြ ပိုမွားခဲ့ ေလာကမွာပိုင္ဆိုင္ခ်င္စရာ ပံုစံ အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔
မွားယြင္းမႈေတြပဲ မွားယြင္းမႈေတြပဲ
လူေတြအေပၚ ဟန္ေဆာင္ဆဆ္လာကာ
မထူးဆန္းေတာ့သလို စာသင္ခ်ိန္ ငယ္ရြယ္စဥ္အခါတုန္းမွာလို ေပ်ာ္ရာမွာ ၾကီးျပင္းလိုက္ခ်င္
ခါးသီးလြန္းတဲ့ အဆိပ္သီးမ်ားလည္း
တစ္လံုးခ်င္းခူးဆြတ္မႈတဲ့ စိတ္ရိႈင္းမ်ားမွားေနျပီ ရူးမိုက္တတ္တဲ့ဘဝမွာ
စိတၱဇလို ေရာဂါရေစတယ္
ခ်စ္တတ္တဲ့ စိတ္လည္းငါမရွိခ်င္ဘူး
မုန္းတတ္တဲ့ စိတ္လည္းငါမရွိေသးဘူး
ခ်စ္တတ္တဲ့ စိတ္လည္းငါမရွိေသးဘူး
မုန္းတတ္တဲ့ စိတ္လည္းငါမလိုခ်င္ေသးဘူး
6:11 PM 5/2/2013
No comments:
Post a Comment