ေရး - ေမာင္ေမာင္ေဇာ္လတ္
ဆို - ၿဖိဳးႀကီး၊
စိုင္းစုိင္း
ေနဝင္ခ်ိန္ညခင္း
ရင္ခြင္စုန္ဆန္ သူေလွ်ာက္သြားခဲ့
ေၿမၿပင္ေပၚခုန္ဆင္း
ကိုယ္ေယာင္ထင္တဲ့ နတ္သမီးမင္း
ေရာင္စံုပန္းပြင့္မ်ားလည္း
ေခါင္းငံု ့ကာထားသူ
ေၿခရင္းမွာ
ဝပ္ဆင္း ၾကယ္ေႂကြလမ္းမ်ားခင္း
(အေသေခၤ်မကေတာ့ဘူး
ၿမင္လိုက္တိုင္းကိုယ္ရူးု မင္းပဲ အိုး…
ရင္မွာၿငိတြယ္မူး
အၾကိမ္ၾကိမ္စူးဝင္ဖူး မင္းပါ အိုး …
ကိုယ့္ရင္ထဲကေတာင္းဆု
ေနၾကာေတြေတာင္ မႈိင္ေငးရ
ဆံႏြယ္ေတြၿပဳစား
လမင္းလည္းပုန္းကြယ္ မုိးသားၾကား
ဒီမွာ
စမ္းေခ်ာင္းမ်ားလည္း ရပ္တန္ ့ကာ ေပးထားသည္
ၿမက္ခင္းေတြညႊတ္ဆင္း
အေမွာင္ေတြလည္း ထြန္းလင္း
(အေသေခၤ်မကေတာ့ဘူး
ၿမင္လုိက္တိုင္းကိုယ္ရူး မင္းပဲ အိုး …
(အသည္းမွာ
စူးဝင္ဖူး မင္းပဲ အိုး…) ကိုယ့္ရင္ထဲေတာင္းဆု အၿမဲေတြ ့ခ်င္သူ
ကမၻာၾကီးထဲကရွိတဲ့အလွတို
့ မင္းအကုန္ယူ)
ငွက္ကေလးမ်ားလည္း
မပ်ံႏိုင္ ဆြံ ့အလို ့ မင္းအနားမွာ သီခ်င္းလည္းမဆို
ေရာင္စံုသက္တန္
့လည္း ေရွာင္ထြက္ေၿပးရတယ္ ရွက္လို ့
ဒါ
အေသေခၤ်မကေတာ့ဘူး ၿမင္လိုက္တိုင္းကိုယ္ရူး မင္းပဲ အိုး…
(ငါ့မွာၿငိတြယ္မူး)
အၾကိမ္ၾကိမ္စူးဝင္ဖူး
ငါ့မွာ
မရိုးႏိုင္ဘူး ရင္မွာၿငိ…
ကိုယ့္ရင္ထဲေတာင္းဆု
အၿမဲေတြ ့ခ်င္သူ ကဗ်ာလားေမးလိုက္ အိုး… ေဘဘီ
ဒီေလာကထဲ
ရွိတဲ့ အလွတို ့မင္းအကုန္ယူ
No comments:
Post a Comment