ေရး
---- ဇဝါ
ဆို - ၿဖိဳးႀကီး
ႏွစ္ေယာက္သားေလွ်ာက္တဲ့
ဒီလမ္းမ်ိဳး
တစ္ေယာက္တည္းေရာက္ေတာ့
မေနတတ္လို ့
စိမ္းေနၿပီ
ဒီလမ္းက သစ္ရြက္ေတြလည္း မင္းရဲ ့ႏွလံုးသားေလးအတိုင္းပဲကြယ္
ေၿပာစမ္း
အခ်စ္ေလး ဘယ္အထိေအာင္ခြဲထားမွာလည္း အခ်စ္မဲ့တဲ့ေန ့ဟာ သိပ္ရွည္တယ္
ရူးသြပ္တဲ့
ေၿခလွမ္းမ်ားနဲ ့ ေလာကၾကီးထဲမွာ အခုထိ ငါလြမ္းမိေလသူ
ႏွစ္ေယာက္သားေလွ်ာက္တဲ့
ဒီလမ္းမိ်ဳး
တစ္ေယာက္တည္းေရာက္ေတာ့
မေနတတ္လို ့
ႏွစ္ေယာက္တည္း
ေလွ်ာက္မယ့္အခ်စ္လမ္းသို ့
အခ်စ္ဆံုး
မင္းၿပန္လွမ္းခဲ့ဦး)
ေဟာင္းေနၿပီ ( ပလက္ေဖာင္းေလးမွာလည္း ငါက မင္းအေၾကာင္းပဲ ေအာက္ေမ့တယ္)
အရံႈးေတြပဲ
(ငါ) တစ္ဖက္သက္ေပးခဲ့ေပမယ့္ မင္းဘက္က ေက်ာက္ရုပ္လိုၿဖစ္ေနတယ္
မင္းမသိတဲ့
မ်က္ဝန္းမ်ားလည္း ရြာေတာ့မယ့္မိုးလိုညိဳလာတယ္
အလြမ္းေတြလည္း
မေၿပႏိုင္ပါလား အၿမဲတမ္းငါလြမ္းရေလသူ
ႏွစ္ေယာက္သားေလွ်ာက္ခဲ့တဲ့
ဒီလမ္းမိ်ဳး
တစ္ေယာက္တည္းေရာက္ေတာ့
မေနတတ္လို ့
ဇာတ္ေဟာင္းေလး
ၿပန္စဖို ့
အခ်စ္ဆံုး
မင္းၿပန္လွမ္းခဲ့ဦး
နား လွမ္းခဲ့ဦး
( ) ဇာတ္လမ္းေဟာင္းေလး
ၿပန္စဖို ့အခ်စ္ဆံုး မင္းၿပန္လွမ္းခဲ့ဦး
No comments:
Post a Comment