အေမွာင္ထဲကသူစိမ္းမ်ားအေၾကာင္း
ေရး -
ဆို - အငဲ
လမ်က္ႏွာပုန္းကြယ္ လွ်ိဳးေတာ့ ခရီးဆိုးေမွာင္ေသာလမ္းေလး
စမ္းတဝါးလွမ္းသြားရင္ထိတ္ ည့ဥ္ငွက္တစ္ေကာင္အသံေတြေပး
ႏွလံုးေသြးမ်ားေအးခဲသြား ငါ့လိပ္ျပာအေမွာင္မွာအားေမြး
တအားၾကိတ္မွိတ္လွမ္းသြားေတာ့ ခရီးဆံုးေရာက္ဖို႔ေဝး
ည မည္းနက္လို႔
နိမိတ္ရိုင္းည မည္းနက္လို႔
တစ္ခုခုေတာ့နားထဲမွာသိ ညည္းတြားေခၚသံလားပဲ
ဆိုးဝါးဘယ္သူမွမရွိ ငါ့စိတ္ကေျခာက္ျခားဆဲ
ငါ့အိတ္ထဲလက္ႏိႈက္ရွာၾကည့္ အလင္းတစ္ခုမွ ရွာေဖြမရခဲ့
ငါ့အေရွ႕ဘက္ရုတ္တရက္ငါ အၾကည့္ ရပ္ေစာင့္ေနအရိပ္တစ္ခုေတာ့ေတြ႔
ေစာင့္ေနတယ္ေဟ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔
ဝိုးတဝါးနဲ႔ ၾကယ္ေရာင္ေတြ ေဆာင္ေန အရိပ္ေအာက္ကမင္းဘယ္သူတုန္း
ည မည္းနက္လို႔
ရပ္ေစာင့္ေန ဘယ္သူလဲ ငါမသိ တျဖည္းျဖည္း နဲ႔
ည မည္းနက္လို႔
နိမိတ္ရိုင္းည မည္းနက္လို႔
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔နီးလာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔နီးလာ
ငါေျပးစရာ ေျမမရွိ ေျပးဖို႔ေျမမရွိ
ခဏတာ့သိရမွာ ခဏေနေတာ့သိမွာ
ငါ့စိတ္ကရန္သူလို မိတ္ေဆြလို တေစၦတစ္ေကာင္လို ဘာတစ္ခုမွမသိ
အဆံုးအစမဲ့ ဝိုးတဝါးနဲ႔ည အေမွာင္မွာေသခ်ာတာဘာတစ္ခုမွမရွိ
လွမ္းခဲ့ျပီေဟ့
ဝိုးတဝါးနဲ႔ ည့ဥ္လယ္ယံ အေမွာင္ေတြ
အရိပ္ေအာက္ကမင္းဘယ္သူတုန္း
အလင္းမိုက္ည မည္းနက္လို႔
နိမိတ္ရိုင္းည မည္းနက္လို႔
အလင္းမိုက္
http://mmlyric.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment